Werknemer ontslaan wegens disfunctioneren
Ontslag wegens disfunctioneren betekent in de praktijk dat u als werkgever ontslag geeft omdat de werknemer binnen de onderneming niet functioneert zoals er van de werknemer wordt verwacht. Als de werknemer ontslag wegens disfunctioneren krijgt, dan is het belangrijk om na te gaan of deze eigenlijk al wist dat hij/zij niet goed functioneerde. Het is namelijk zo dat de werkgever dit al eerder aan de werknemer duidelijk gemaakt moet hebben. Komt het nieuws als donderslag bij heldere hemel bij de werknemer, omdat de werkgever nooit eerder te kennen heeft gegeven het functioneren niet in orde is? Dan mag de werkenemer niet ontslagen worden wegens disfunctioneren. Daarnaast is het zo dat de werkgever ook duidelijk gemaakt moet hebben waar de werkenemer allemaal aan moet voldoen binnen de functie. Is dit niet helder? Dan is het niet de fout van de werknemer dat er niet aan heeft voldaan en mag er ook geen ontslag wegens disfunctioneren plaatsvinden.
Wanneer is er sprake van ontslag wegens disfunctioneren?
Er wordt vaak gedacht dat ontslag wegens disfunctioneren in principe alleen kan vallen wanneer de werknemer de werkzaamheden niet naar behoren uitvoert, maar dit is niet helemaal juist. Het is namelijk zo dat een medewerker ook ontslagen kan worden wegens disfunctioneren wanneer deze niet goed binnen het team past. Een gebrek aan goede omgang met collega’s kan dan ook een reden zijn voor ontslag wegens disfunctioneren. Daarnaast kan er sprake zijn van ontslag wegens disfunctioneren wanneer omzettargets door toedoen van de werknemer niet worden bereikt, wanneer de werknemer er spreekwoordelijk met de pet naar gooit, wanneer de werkzaamheden te langzaam worden uitgevoerd of bijvoorbeeld wanneer de werkzaamheden niet goed worden afgemaakt.
Is het ontslag wegens disfunctioneren terecht?
Een werkgever kan de werknemer wel willen ontslaan wegens disfunctioneren, maar dit betekent niet dat dat ook is toegestaan. Er zijn zeer strenge regels verbonden aan het geven van ontslag wegens disfunctioneren en wanneer hier niet aan is voldaan is het niet mogelijk om dit ontslag daadwerkelijk te laten vallen voor een werknemer. Wanneer de werknemer het ontslag makkelijk wil regelen, dan kan deze dit doen via een vaststellingsovereenkomst, waarin goede afspraken worden gemaakt tussen de werkgever en de werknemer. Als de werknemer niet akkoord gaat of gewoon van mening is dat er geen ontslag wegens disfunctioneren mag worden gegeven, dan hoeft deze niet te tekenen en moet de werkgever met de zaak naar de kantonrechter.
Naar de kantonrechter voor ontslag wegens disfunctioneren
De kantonrechter kan beoordelen of een ontslag wegens disfunctioneren terecht is. Het moet bijvoorbeeld zo zijn dat de werkgever de werknemer al eerder heeft gewezen op het feit dat hij/zij niet naar wens presteert en de werkgever moet er alles aan hebben gedaan om ervoor te zorgen dat u wel naar wens gaat presteren. Hierbij valt bijvoorbeeld te denken aan extra trainingen of een cursus. De kantonrechter zal bepalen dat er inderdaad een ontslag wegens disfunctioneren mag plaatsvinden wanneer de werkgever zich heeft ingezet voor de werknemer om de zaken te verbeteren, als de werkgever voldoende tijd heeft gereserveerd om verbetering te kunnen zien en wanneer de werknemer al langer op de hoogte is van het feit dat deze niet goed functioneert. Toch is het voor een werkgever altijd nog vrij lastig om de kantonrechter te overtuigen dat een medewerker een ontslag wegens disfunctioneren moet krijgen.
De vaststellingsovereenkomst verdient de voorkeur
Voor de werkgever is het uiteraard zo dat de vaststellingsovereenkomst de voorkeur verdient. Het is namelijk zo dat de kantonrechter kan beslissen dat de werknemer niet mag worden ontslagen wegens disfunctioneren, waardoor het ontslag gewoonweg niet mag plaatsvinden. Als er een vaststellingsovereenkomst kan worden opgesteld en de werknemer gaat hiermee akkoord, dan hoeft er geen kantonrechter aan te pas te komen om te beoordelen of er wel aan alle voorwaarden voor dit ontslag is voldaan. Dit zorgt er natuurlijk voor dat er voor de werknemer een betere onderhandelingspositie bestaat voor de vaststellingsovereenkomst. Zo kan de werknemer vaak een hogere transitievergoeding krijgen, omdat de werkgever wil voorkomen dat de zaak naar de kantonrechter moet.